Column - Wadvissersgilde

Verslag van een IJseendentocht op de Waddenzee op 5 april

Geplaatst op 21 april 2014 door wadvisser

Noord-Holland is in mist gehuld, wanneer op zaterdagochtend 5 april de gasten verzamelen aan boord van de Johanna II. In de kajuit heeft Nico de koffie klaar en wanneer alle gasten gearriveerd zijn verwelkomt Jan Rotgans ons. Chris van der Vliet is vandaag onze gids. Een opgezette ijseend siert de bar. Deze vogel is het doel van onze tocht. Na een korte praktische uitleg over het hoe en wat aan boord, worden de motoren gestart en varen we de haven van Den Oever uit.

De laatste slok koffie wordt snel opgedronken en iedereen aan dek. De eerste vogelsoorten worden waargenomen en op de gevoelige plaat gelegd, nog voordat we goed en wel de haven uit zijn.

Het is nog steeds mistig, maar we varen met de wind in de rug. Het is best uit te houden aan dek. Opeens zien we een geheel cremekleurige fuut. Uiteraard duikt het dier net onder water zodra de camera’s zich op hem richten. Van Chris leren we dat deze ‘speling der natuur’ leucisme genoemd wordt. Vergelijkbaar met albinisme, waarbij het dier geheel wit zou zijn.

Binnen een uur hebben we bijna 20 vogelsoorten waargenomen, zeehonden gezien en heeft een bruinvis zich laten zien aan stuurboordzijde van ons schip. Nog geen ijseenden. Wel opmerkelijk veel middelste zaagbekken en zwarte zee eenden.

Niet lang daarna dobberen, in een groepje zaagbekken, vier ijseenden op het water. Twee mannen en twee vrouwen. Wanneer ze opvliegen kunnen we de opmerkelijke lange staartveren van de mannen goed zien. We zijn enthousiast.
We varen verder richting de centrale Waddenzee. Er vliegen drie kuifduikers op, maar eentje blijft zitten. Het is een exemplaar in half winterkleed. Vermoedelijk in de rui naar zomerkleed en dus niet in staat om op te vliegen.

Dan breekt ineens de wolkenlucht open en varen we de rest van de dag in een heerlijk zonnetje. Halverwege de middag komt de geur van verse erwtensoep uit de kajuit gedreven. Het schip gaat voor anker en iedereen geniet van een heerlijke kop soep en roggenbrood. Als toetje varen we nog even het wad op en bewonderen we een vijftal zeehonden die lekker luieren in het zonnetje op een droogvallende zandbank.

Dan is het helaas al tijd om terug te keren. Onderweg zien we de lepelaars. Het wordt laag water, dus het is tijd voor ze om te fourageren. Ze bewegen hun snavel van links naar rechts door het water. Geconcentreerd en met zekere pas. Chris vertelt dat deze vogels zijn uitgerust met zeer gevoelige snavels. Ze voelen wanneer ze iets eetbaars te pakken hebben. Straks als het water zich verder terugtrekt, trekken zij mee en wordt hun plaats overgenomen door de kleine strandlopers die op het drooggevallen wad eten zoeken.

In de haven kijken we vol bewondering toe hoe Jan het schip ‘file parkeert’ tussen de andere schepen aan de kade. Eenmaal aangelegd stappen we aan wal. Het was een mooie dag!

Waargenomen vogelsoorten:
Roodkeelduiker / enkele
Middelste zaagbek / meerdere
Grote zaagbek / enkele
Eidereend / enkele
Lepelaar / meerdere
Smient / enkele
Kokmeeuw / meerdere
Wulp / enkele
Visdief / meerdere
Dwergmeeuw / enkele
Witte kwikstaart / enkele
Fuut / meerdere
Grote mantelmeeuw/ meerdere
Kleine mantelmeeuw / meerdere
Aalscholver / meerdere
Scholekster / meerdere
Nijlgans / meerdere
Grote stern / meerdere
Kuifeend / meerdere
Veldleeuwerik / enkele
Zilvermeeuw / meerdere
Graspieper / enkele
Oeverpieper / enkele
Zwarte zee eend / meerdere
IJseend / enkele
Rotgans / meerdere
Kuifduiker / enkele
Steenloper / meerdere
Tureluur / meerdere
Blauwe reiger / meerdere
Krakeend / enkele
Wilde eend / enkele
Spreeuw / enkele
Zwarte stern / enkele
Wintertaling / meerdere
Rose grutto / meerdere
Kluut / enkele
Zwarte kraai / enkele

Zoogdieren:
Zeehond / meerdere
Bruinvis / enkele

Geplaatst in Column, Nieuws | Reacties uitgeschakeld

Verslag van een IJseendentocht op de Waddenzee op 23 maart 2014

Geplaatst op 3 april 2014 door wigbout

Jan Rotgans, de schipper van de WR 130 Johanna II, heeft een neus voor mooi weer. De weerberichten zijn de laatste dagen niet hoopgevend, regenvlagen en harde wind. Als wij ons verzamelen op de kade om half acht is het mooi weer, weinig wind, een aarzelend zonnetje. Het belooft een fraaie dag te worden. De haven van Den Oever is een vogelparadijs futen, middelste zaagbekken, aalscholvers en de niet weg te denken meeuwen behoren tot de standaardbevolking. In de winter aangevuld met smienten, kuifeenden, eidereenden meerkoeten. We zien in de regel ook de laatste landvogels als spreeuwen, kauwen en merels. Tijdens deze tochten richten we ons op de zeevogels of misschien kun je beter spreken van kustvogels want echt pelagische soorten zien we zelden.
De kijkers en fototoestellen worden in stelling gebracht en ieder zoekt zijn plek. We willen eerst een snelle blik in de sluisput werpen om daarna met het wassende water richting de centrale Waddenzee te varen. We zien de gebruikelijke zeehond, ineens voel je de spanning toenemen. De laatste jaren zien we met enige regelmaat bruinvissen in de omgeving van Den Oever en wij denken in een flits er weer een te hebben gezien. Ja hoor, er zwemt een groepje rond de boot! Niels Schrieken heeft een hydrofoon meegebracht, dat is een microfoon om onderwater geluiden mee op te vangen. Wij worden op onze wenken bediend want het geklik van de echolocatie waarmee de dieren zich in deze ondoorzichtige wateren oriënteren klinkt over dek. Jan legt het schip stil, de motor wordt zelfs uitgezet om zo min mogelijk storende geluiden die de opname kunnen verstoren te produceren. Het is een aparte belevenis, zo vaak kunnen we niet meeluisteren met wat de bruinvissen te zeggen hebben. Via de televisie hebben kennis kunnen maken met de geluiden die walvissen gebruiken, maar de geluiden die onze eigen bruinvis produceert had ik nog nooit gehoord. Gelijk rijzen er allerlei vragen bij ons op, wat zullen deze geluiden betekenen? We hebben een glimp gezien van een wereld waar we geen notie van hebben. Helaas, het onverbiddelijke getijritme drijft ons verder.
Nog nagenietend varen wij langs de afsluitdijk richting de vlieter. Het is rustig, ik bedoel we zien geen bijzondere dingen. Nico de kok van dienst verzorgt ons weer tip top en het zonnetje schijnt dus zelfs op het bovendek is het heerlijk toeven. Wij hebben niets te klagen. Jan weet als geen ander de weg in deze wirwar van zandplaten en geulen. Hoe ze dat vroeger met een pijlstok en een dieplood deden doet je respect voor die oude visserlui toenemen. Er zijn natuurlijk verhalen over dit onderwerp. Toen ik eens vroeg waarom er een gat onderin het dieplood zat kreeg ik als antwoord dat je daar een likje smeer indeed dan kon je zien wat voor een soort bodem het was. De bemanning, uit op een grapje, had er een keer klei die ze van de aardappelen had geschraapt in het gat gestopt. Het lood ging overboord en toen de schipper zag wat er in het gat zat sprak hij de gedenkwaardige woorden: “Je zou bijna denken dat de polder het koegras is ondergelopen.”
In de buurt van de Timmekensplaat wordt er verhoogde paraatheid ingesteld, de uitkijkposten worden bijgepraat hoe ijseenden kunnen worden herkend. We zien van alles, maar de ijseenden laten het afweten. We proberen de moed er in te houden en vertellen dat we de vorige tocht ook meenden dat de kans om ijseenden te zien klein is. Het heeft immers niet gevroren en de Oostzee, wat een belangrijk overwinteringsgebied van deze soort is, is geheel ijsvrij. Uit het niets komen er ineens zes vrouwen langs vliegen. Dus waarom vandaag niet?! Er melden zich een paar groepen zwarte zee-eenden, een soort die normaal op de Noordzee strandschelpen eet en die wij op deze tochten niet zo vaak tegenkomen. Ondanks dat wij onze uiterste best doen laat geen ijseend zich zien. We discussiëren over of de terugweg via Texelstroom of de afsluitdijk op te zoeken. We besluiten het laatste en stomen naar de dijk in de buurt van Den Oever. Het is bijna laagwater, maar het zijn dooie tijen en de wind is west, dat betekent dat er weinig verval is.
De fotografen schieten mooie plaatjes, want het licht is mooi en de langs vliegende lepelaars vormen een prachtig onderwerp. Wij krijgen met een zieke man te maken, hij is zeeziek en het gaat maar niet over. We besluiten hem in de haven af te zetten. We ontdekken een flinke groep tureluurs en besluiten de snert in de sluiskom te nuttigen. Niels hangt de geluidsapparaten buiten boord en zonder een bruinvis te zien horen we ze. Later vinden we nog een groepje. Op de wadjes in de buurt van de haven zien nog verschillende steltlopers. We werpen nog een laatste blik op een groep zeehonden die nog een showtje opvoeren op de rand van een zandplaat. Ook aan deze dag komt voor ons gevoel te snel een einde. Wij danken de bemanning voor de goede zorgen.

Lijst van waargenomen soorten

Zeezoogdieren
Gewone zeehond | tientallen
Bruinvis | enkele

Den Helder, 24 maart 2014

Met dank aan alle waarnemers aan boord,
Ben Schrieken

Geplaatst in Column | Reacties uitgeschakeld

Verslag van de IJseenden tocht op de Waddenzee op 9 maart 2014

Geplaatst op 12 maart 2014 door wigbout

Het is vandaag een schitterende dag nauwelijks wind een strak blauwe hemel. Zo begon ik het verslag van de vorige tocht. Ook deze keer belooft het en mooie dag te worden. Het is prachtig zonnig weer en er is weinig wind uit het zuiden En als zovaak beginnen we met een rondje door de haven van Den Oever. Waar iedere keer weer leuke waarnemingen worden gedaan. We zien futen, middelste zaagbekken, meeuwen, smienten, bergeenden en aalscholvers. Helaas de ijseenden roepen. Het is nu laagwater als wij op tijd in de buurt van stompe willen zijn moeten wij gebruik maken van het wassend water om over de droogte te komen. Want het is om elf uur hoog water. Er is iedere keer wat. Je kunt beter rustig de tijd nemen als je iets leuks heb gevonden want je weet nooit wat er verderop gebeurd.

Aan de andere kant is het aantrekkelijke van deze tochten dat je voort durend waarnemingen doet waar je niet op rekent. Er is zoweel te genieten aan dek. We varen langs de afsluitdijk er straat maar weinig water met laagwater. We zien de gebruikelijke wilde eenden en Krakeenden en futen. De grote zaagbekken door ons boterbuiken genoemd zijn ruim aanwezig en baltsen Chris van de vliet doet zijn bijnaam Arentsoog eer aan hij roept bruinvis, Dat bestaat toch niet we hebben nog nooit gezien op zo een ondiepe plek Jan vaart naar de aangegeven plek ja hoor, een groepje bruinvissen zwemt bij de boot met het zonnetje op hun rugvin genieten wij van dit bijzondere uitzicht. Het water is intussen genoeg gewassen wij kunnen doorvaren richting stompe onze favoriete IJseenden vindplaats. Wij zien van alles middelste zaagbekken, eidereenden in prachtkleed altijd een fraai gezicht Het is een fraaie voorjaarsdag trouwens de hele winter heeft niet gevroren. Het is dus de vraag of er onder deze omstandigheden IJseenden zijn in de Waddenzee. Zoals gewoonlijk scheren ze plotseling voorbij vier vrouwen ze maken een demonstratieronde om te laten zien dat het echt vrouwen zijn. Ze missen de lange staartpennen zo kenmerkend voor de mannen van deze soort.

Later verhoogde oplettendheid Jan Heiligenberg en Chris van de Vliet zijn de uitkijken van dienst en hebben weer iets gezien. Jan Rotgans stuurt het schip in de aangegeven richting. Gelukkig zijn er geen obstakels die het verder varen onmogelijk maken. Ter plaatse proberen wij te ontdekken om welke soort het gaat. Het blijken Kuifduikers te zijn, een soort die in kleine aantallen in Nederland overwinterd. Deze ontmoeting schenkt ons nieuwe energie Tijdens de terugtocht door het scheurrak-ommedraai zien we nog een enkele duiker waarvan wij denken dat het Roodkeelduikers zijn, gewoon omdat die algemeen zijn en de afstand te groot om de kleine verschillen die we nodig hebben om de soort te determineren. Deze keer zien zoals te verwachten regelmatig zeehonden Terug gekomen in de sluiskom nemen we de tijd om de maaltijd die door onze kok van dienst Joop is klaar gemaakt te nuttigen. Er wordt geëxperimenteerd met een nieuwe techniek om bruinvissen te lokken. Wij krijgen een goed beeld hoe een zeehond een grote Bot probeert op te vreten. De hele dag in de buitenlucht maakt ons rozig Jan Rotgans levert ons na deze bijzondere dag om ongeveer vijf uur af in Den Oever.

Waarneming lijst Vogels

Zeezoogdieren
Gewone zeehond | enkele
Bruinvis | enkele

Den Helder 10 Maart 2014

Ben Schrieken

Geplaatst in Column | Reacties uitgeschakeld

Met een lange uu

Geplaatst op 11 november 2013 door wadvisser

1 november | “Als het water stuuft den is het windkracht 10 vertelde eens een oude IJsselmeervisser.” Dat is een mooie uitspraak die je direct niet meer vergeet. Dat we over de dijk keken zag je zomaar flarden water omhoog gaan stuuven en het was misschien nog wel harder af en toe. We zijn benieuwd hoe het jonge mosselzaad zich gehouden heb op het droogvallende wad. Het zou mooi zijn dat het halfwas mosselzaad bleef leggen deze winter, want dan hebben we volgend jaar in het begin van het seizoen wat moois om te eten en te proeven. De laatste twee jaar heeft het mooie halfwas mosselzaad in het gebied waar wij werken de winter niet overleefd. Na de storm hebben we ook grote Jan van Gents gezien. Die komen we niet vaak tegen, maar na harde wind op de Noordzee komen ze wat dichter onder de kust. Van de zeeplanten op de dijk, losse dam en het schor zijn er behoorlijk wat kapot gegaan. Dat hoort er bij in deze tijd en het zal wel weer opnieuw opkomen in het voorjaar.
Met de vogelbescherming hebben we een tocht gemaakt op het wad ten noorden van de Napoleondam. Het was de bedoeling om naar de Razende Bol te gaan, maar de zeegang was nog te hoog om daar aan land te gaan. Op het wad hoorden we wulpen fluiten en dat betekent dat het water gaat wassen. Wij vertelden ze dat op Wieringen een wulp een kuut genoemd wordt. Een verslaggever vroeg hoe je dat schreef. We hebben hem geadviseerd om het maar met een lange uu te doen.

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld

Leven op het Wad

Geplaatst op 10 oktober 2013 door wadvisser

20 september | Met het barre slechte weer op dinsdag en zaterdag konden we niet naar oesterbanken of zeehonden kijken, omdat het water niet wilde zakken. Je gasten willen toch het wad beleven, dus konden we gebruik maken van het hoog water om het schor van Den oever te bezoeken. Wij hebben van Ecomare, Staatsbosbeheer en andere kenners aardig wat kennis opgedaan van het schor, boven wat we zelf al aan ervaring in huis hadden. Dit was een mooie beproeving om het schor te bezoeken, omdat het nergens anders weer voor was. We hebben onder aan de dijk strandvlooien gezien en tegen de waddenplaat een brij van lege garnalenhulsjes. Als een garnaal te groot wordt voor zijn jasje gaat hij, noem het maar: vervellen, hij krijgt een ander jasje. Tegen het schor lag dan ook een brij van deze lege hulsjes, zoveel hadden wij er nog nooit gezien! Een stukje verder de waddenplaat op net voor de waterlijn kwamen we heel veel jonge krabbetjes tegen van nog geen centimeter groot. Dit was ook het geval op de oester- en mosselbanken. De oesters, mossels en zeepieren zijn op het moment allemaal aan het melken (zaad schieten).

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld

Vaartocht met scholen

Geplaatst op 3 juli 2013 door wadvisser

Vrijdag 1 juli | Deze maand hebben we een aantal scholen gehad voor een excursie van 4 uur en een aantal voor een korte tocht ‘de zee leeft’. Tijdens de excursie -inclusief het wadlopen- hadden we het verzoek of de kinderen mochten zwemmen (net zo als vorig jaar). “Weet u wel dat wij één dag gehad hebben van 17 graden en de rest is kouder geweest”, vertelden we aan de leiding van de groep. Dertig graden halen we alleen als we de temperatuur voor de middag en die van na de middag bij elkaar optellen. Deze klanten kwamen uit het midden van het land en hadden al een paar dagen bijna of net 30 graden gehad en waren volledig uitgerust met badkleding. Wij zitten niet op spanning, uitdaging of risico te wachten en hebben het afgeraden om te zwemmen.
Het koude weer is wel weer makkelijk om de vis levend te bewaren. De vangst wordt in leefbakken gegooid om te bekijken en er wat over te vertellen. Als het nou warm en broeierig weer is moet je soms opschieten om alles weer fris en levend overboord te krijgen. Maar met dit koude weer heb je alle tijd van de wereld, als we dan weer vlak bij de haven zijn vragen we aan de kinderen of ze de vangst weer willen teruggooien. Emmertjes en alle nadere apparatuur wordt gebruikt om het spul weer levend over boord te zetten. Dat is leuk om te zien hoe dat bij kinderen werkt, wij hoeven dat maar één keer te vragen en het wordt helemaal geregeld!

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld

Oesters eten

Geplaatst op 17 juni 2013 door wadvisser

14 juni | Op de Zuidwal leggen al heel wat jaren een paar oude mosselbanken waar later de Japanse oester is gaan groeien. Als er mosselen of oesters ergens komen gebeurt dat door zaadval, wij noemen dat dan ook: “Er zijn mosselen of oesters gevallen.”
De oester op de Zuidwal heeft een iets mildere smaak dan de gekochte oester, zoals onze gasten ons dat vertellen. Oesters langs de franse kust zullen waarschijnlijk een stuk zouter of harder smaken, omdat dat al de Atlantische oceaan is. In dit stukje westelijk waddengebied waar wij scharrelen is er ook nog invloed van het IJsselmeerwater (zoet water) dat ze naar de Waddenzee spuien. De oester in deze buurt is dus minder zout en milder van smaak.
Onze gasten komen uit alle windstreken van Nederland, het gaat dan om personeelsuitjes, familiereünies ed. Uit het zuiden des land komen de meeste liefhebbers van schelpdieren, in tegenstelling tot het noorden en oosten van het land. Als je dan toch met een familie een dagje weg ben en nog nooit een oester hebt geproefd is het toch leuk om het een keer te proberen.
Thijs nam zijn eerste oester in zijn leven, even het verstand op nul en daar gaat ie. Er zit een stukje hard in zei hij. Dat kan van de schelp zijn, als je hem openmaakt dan brokkelt er wel eens een stukje af. Hij haalt het stukje uit zijn mond en nog een stukje. Het was geen stukje schelp, maar een pareltje. Zelfs geen één, maar er kwamen wel tien kleine parels uit deze oester! De grootte van een speldenknop en iets groter. Dit hadden wij ook nog nooit meegemaakt. Wij hebben Thijs dan ook geadviseerd om eens een staatslootje te kopen.

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld

Mosselvloot

Geplaatst op 3 juni 2013 door wadvisser

31 mei | Als wij terug uit het Amsteldiep naar Den Oever gaan, moeten we eerst noord opvaren. Je kijkt dan naar de kust van Texel en Hoge Berg. Wat je dan ziet zijn soms garnalenschepen die daar liggen te vissen, bruine vloot en af en toe een tanker. De laatste week zagen we een vlootje mosselschepen aan het zaadvissen. Er schijnt behoorlijk mosselzaad te leggen op het wad en dat is al jaren niet meer voorgekomen. Zo’n 5 tot 7 jaar terug was dit een vertrouwd beeld op het wad, tientallen mosselschepen uit Zeeland die volop op mosselzaad konden vissen.
Vroeger vingen we met de hengel goed vis op die mosselbanken en voor de paling-kubben was het ook een goede stek, er zat namelijk veel vreterij in dat mosselzaad . Spannend wat er nu gaat gebeuren met de vis- en palingbestanden op het wad. De visserijen en de natuur zullen gerust wel veranderen, maar welke kant het op gaat weet gelukkig niemand. Op de Zuidwal is ook mosselzaad gevallen, het lijkt er op dat dit halfwaszaad is dat daar naar toe is gewaaid met de noordenwind.
Als je een mosseltje met de hand raapt zit er absoluut geen zand in (dat schijnt met de stress te maken te hebben). Van de buitenkant afspoelen, even in een hete koekenpan leggen zonder water en andere zooi. Deksel er op en als hij open gaat, eten. Dan proef je echt hoe een mossel smaakt!

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld

Noodlanding

Geplaatst op 21 mei 2013 door wadvisser

17 mei | Vorige week wilden we blaasjeswier plukken wat op de stortstenen (basaltblokken) groeit onder de dijk. Op Wieringen noemen we het ook wel klappers, wier met op het eind een bolletje en als je er in knijpt ploft het. Dit gebruiken we voor de excursie, maar ook wel in mooie visgerechten en als garnering.
Het viel niet mee om mooi vers blaasjeswier te plukken. Hier bij de haven was het dor en oud spul wat ons zorgen baart, waarom staat er in zee mooi vers spul wat ontzettend lekker ruikt en in de omtrek van Den Oever niet? Zeg het maar! We besloten om even te kijken aan de noordkant van de losse dam. Dat legt in ieder geval niet recht in het spuiwater wat zoet is.
We voeren met het kleine bootje lang de oostkant van de dam waar we een nijlgans zagen met z’n kop bijna in het water. Vroeger dacht je meteen dat hij een sportvis haakje in z’n bek had en daarom vast zat, maar nu zijn er geen hengelaars meer dus die kans is klein. Heel langzaam voeren we om de kop van de dam en keken naar de nijlgans. Hij lag er precies hetzelfde bij als het vliegtuig uit Turkije dat gecrasht was twee jaar terug bij Schiphol. Zijn vleugels lagen er belabberd bij en een paar knikken in zijn nek vlak voor de kokpit, zou maar zêggen.
Dat we bijna de kop van de dam gerond hadden en voor de nijlgans uit het zicht waren ging hij staan, schudde alles een beetje op zijn plek en liep weg. Hij dacht (waarschijnlijk): best gaan – niks beurd.

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld

Kleine gaatjes

Geplaatst op 6 mei 2013 door wadvisser

27 april | Een week terug, dat het water nog maar 2 à 3 graden was, gingen we de Zuidwal op om te kijken naar kokkeltjes en eventueel mosselen en pieren. Wij moeten toch een beetje weten of er wat te vertellen is, dus dan maar even een proefvaartje.
In het verleden lagen er recht voor de doorvaart van het Amsteldiep kleine scheermesjes (dat is eigenlijk een soort mossel, maar dan het model van een scheermes). Dat is een mooi gezicht, want als je die uit de grond spit en je wacht even dan gaan ze recht op staan en wroeten zich weer de grond in. Dit schouwspel duurt nog geen 10 seconden! Die kleine scheermesjes ken je vinden als je op het wad loopt en je ziet allemaal kleine gaatjes in de grond. Net groter als een speldenprik en als je er naast of er bij gaat staan worden de gaatjes wat groter. Waarschijnlijk krijgen ze het dan een beetje benauwd met een ruime 100 kilo.
Nu zagen we ongeveer dezelfde gaatjes en waren verheugd dat er weer scheermesjes waren. Even in de grond kijken hoe klein ze zijn, maar er was niets te zien. Nog even op een paar andere plekken gekeken en in de grond gewroet, maar met het blote oog was er geen leven te zien. Maar die gaatjes komen er niet zo maar! Een dag later liepen we er met gasten, het eerste zonnetje scheen na die kou. Er lag een groene waas op de waddenplaat waar we gister niets konden zien. Onder elk gaatje lag nu een zaadzakje, een soort ballonnetje van een centimeter gevuld met zaad. Dit zaad kan zijn van zagers, of zeepieren zoals ze ons dat verteld hebben. Mooi om te beleven.
Het aantal bruinvissen neemt de laatste dagen toe, in de sluiskom spotten we er van de week 10 stuks.

Geplaatst in Geen categorie | Reacties uitgeschakeld